Schrijven

 

Er zijn mensen die plezier hebben in het onderhouden van de tuin of het opknappen van hun huis. Dit geldt niet voor mij. Met een hark of zaag heb ik geen verstandhouding. Pen en papier is mijn gereedschap. De drang om te schrijven heb ik altijd gehad. Op school had ik een hekel aan tekenen en handenarbeid. Ik was daar niet goed in. Met taal lag dat anders. Ik wilde er alles van weten en kon me helemaal uitleven in het schrijven van opstellen.

 

Met het schrijven van cursiefjes ben ik rond mijn dertigste begonnen. Als inspiratiebron las ik boeken van Simon Carmiggelt en Godfried Bomans. Ik verslond ze en probeerde hun stijl van schrijven te imiteren. Als je begint met schrijven, dan zoek je een toetssteen om na te gaan of je brouwsels een beetje te pruimen zijn. Je laat teksten lezen aan familie en vrienden, die het allemaal prachtig vinden. Maar ja, het is wel een groep die niet écht objectief is. Ze willen graag aardig zijn en je niet teleurstellen. 

 

Het met de hand geschreven briefje dat ik van Simon Carmiggelt ontving, stimuleerde mij om door te gaan met schrijven. In een opwelling had ik hem een paar cursiefjes gestuurd en gevraagd om commentaar. Het antwoord was meer dan ik had gehoopt. Een bijzonder aardige reactie met een positieve analyse over mijn schrijfstijl. 'Ga zo door jongeman, dan kom je er wel'. Het briefje bewaar ik ergens tussen diploma's en andere belangrijke documenten. Halverwege een schriftelijke cursus creatief schrijven haakte ik af en ben gewoon verder gegaan op gevoel. Uiteraard deed ik wel mijn voordeel met opmerkingen over te wollig taalgebruik, te veel bijvoeglijke naamwoorden en een betere toepassing van leestekens, om maar een paar dingen te noemen. 'Schrijven is schrappen', heeft Bomans ooit eens gezegd. Ook een advies dat ik goed in mijn oren heb geknoopt. 

 

En dan, voor je het beseft, zit je in de herfst van je leven. Werken hoeft niet meer. Ik kan achterover leunen en genieten van de ondergaande zon met een glaasje wijn onder handbereik. Misschien geldt dit voor anderen, maar niet voor mij. Er moet nog het een en ander op schrift worden gezet! De vorm waarin ik mijn beschouwingen formuleer is een mengeling van ernst, ironie, zelfspot en humor. Als mijn teksten een lezer af en toe laat glimlachen of aan het denken zet, heb ik mijn doel bereikt.